«Πολιτεία που δεν έχει σαν βάση της την παιδεία, είναι οικοδομή πάνω στην άμμο».

Αδαμάντιος Κοραής (1748 – 1833)

γιατρός και φιλόλογος, από τους πρωτεργάτες του νεοελληνικού διαφωτισμού.
Η Φωτό Μου
επιμέλεια σελίδας: Πάνος Σ. Αϊβαλής


Καλή ανά-γνωση

...για την γραφή, το ύφος και τη γλώσσα...σελίδες του περιοδικού "ύφος"....
Powered By Blogger

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

Aπό το αυτοβιογραφικό βιβλίο της Ιωάννας Καρατζαφέρη "Ο τόπος μου είναι παντού"


"Ο τoπος μου εiναι παντου"

karatzaferi


Προδημοσίευση αποσπασμάτων 
από το αυτοβιογραφικό 
βιβλίο της Ιωάννας Καρατζαφέρη
"Ο τόπος μου είναι παντού"
 που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες
 από τις εκδόσεις Libro.


Ερχόμουν στη Νέα Υόρκη για άμεση μεταχριστιανική ατμόσφαιρα και για να γιορτάσω την Πρωτοχρονιά στην Times Square, ύστερα από εικοσιτέσσερις χειμώνες. 
Θα σε δω στην Times Square, επαναλάμβανα νοερά χωρίς να απευθύνομαι σε κάποιον.
Αυτή η πλατεία είναι κάπως περίεργη. Παραλληλόγραμμη ή κάπως τριγωνική, όπου ενώνονται από την 42η οδό μέχρι την 47η η Μπρόντγουεϊ, ο μακρύτερος δρόμος της Νέας Υόρκης και η Έβδομη λεωφόρος. Ανάμεσα στην 42η και την 43η ορθώνεται το ομώνυμο κτήριο.
Εκεί συγκεντρώνονται τα πλήθη, χαρμόσυνα και αλαλάζοντα, πριν τα μεσάνυχτα για να υποδεχτούν τον καινούριο χρόνο, ανοίγοντας μπουκάλια σαμπάνιας που ο αφρός τους μπορεί να χυθεί και στο δικό σου καπέλο ή παλτό, αλλά δεν θυμώνεις.
Αυτή η νύχτα είναι για ξεφάντωμα. Σημαίνει ότι επέζησες ακόμη ένα χρόνο και υπόσχεσαι να πραγματοποιήσεις ή να ολοκληρώσεις όσα άφησες ατελείωτα το χρόνο που φεύγει.
Στις 26 Δεκεμβρίου 1994 στο Αεροδρόμιο Κένεντι στις πέντε το απόγευμα το θερμόμετρο έδειχνε 9 βαθμούς Κελσίου. Ο ουρανός γαλανός.
Κάθε φορά που έφευγα από την Αθήνα, απορούσα πώς άφηνα πίσω μου την μητέρα μου που αγαπούσα υπερβολικά, τις αδελφές μου που δεν είχα αντικαταστήσει με άλλα πρόσωπα.
Τρόμαζα στη σκέψη ότι μπορεί να αγαπούσα περισσότερο τα ταξίδια.
Αλλά δεν ήταν έτσι. Ήταν μόνο ένας τρόπος ζωής που είχα υιοθετήσει και που οι υποκειμενικές συνθήκες συνέπιπταν με τις αντικειμενικές.

*****

Κλείνομε τη χρονιά με πρότασή μου που η Επιτροπή* στη Νέα Υόρκη έκανε αμέσως αποδεκτή και τυπώσαμε χιλιάδες κάρτες για τον καινούριο χρόνο 1969 με το Πορτρέτο Δασκάλας, έργο του Στέργιου Ματάκου, από την οποία ξεκινούν όλα τα γράμματα του αλφάβητου σαν λουλούδια από μικρούς μίσχους. Το μότο ήταν τα λόγια του Ελύτη: Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική.
Το 1968 τελειώνει με το πρωτοχρονιάτικό μήνυμα του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΜ –Πατριωτικού Αντιδικτατορικού Μετώπου- ένα κάλεσμα απάντησης της Ιστορίας για το 1969.
Ήταν μια χαιρετιστήρια κάρτα που είχε τυπωθεί σε δώδεκα χιλιάδες αντίτυπα, και διανεμηθεί, εμπνευσμένη από τη μεγάλη διαδήλωση του λαού της Αθήνας στις 3 Νοεμβρίου 1968, ακολουθώντας τον Γεώργιο Παπανδρέου στην τελευταία του κατοικία.
…Νόμιμη και ηθική και τίτλος τιμής είναι Κάθε Μορφή Αντίστασης για την ανατροπή της τυραννίας…
…Σχηματίστε με πρωτοβουλία σας παντού αντιστασιακές ομάδες…
…Απαντήστε με πρωτοβουλία σας παντού αντιστασιακές ομάδες…
…Απαντήστε στο κάλεσμα της Ιστορίας για το 1969. ‘Εμπρός να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα’, που δημοσιεύεται στον Ελληνικό Ταχυδρόμο, την πρώτη εβδομάδα του 1969, δίπλα στην καταγγελία για το θάνατο του ηθοποιού Τζαβάλα Καρούσου στο Παρίσι.
Υπάρχουν σοβαρές πληροφορίες ότι σαν κυρίαρχη αιτία του θανάτου του ήταν οι κακώσεις και οι ακτινοβολίες που υπέστη τον καιρό της κράτησής του από τη στρατιωτική δικτατορία.
Ήταν ένα ακόμα έγκλημα της φασιστικής χούντας που τον είχε αφήσει βαριά χτυπημένο και ράκος να ταξιδέψει στο εξωτερικό.
Πολλές αντιδικτατορικές επιτροπές είχαν επίσης εκδώσει και αποστείλει παρόμοιες κάρτες, ημερολόγια και ατζέντες, παρά τα ανύπαρκτα οικονομικά.
Συντηρούνταν όλα και διατηρούνταν από τα γλισχρά εισοδήματα των μεταναστών και διαφυγόντων από την πατρίδα.
Για μας η δράση που αναπτύσσαμε δεν ήταν παρά το δημοκρατικό μας αίσθημα για την πατρίδα, που απλωνόταν και σε άλλους κόσμους που υπέφεραν κάτω άλλες χούντες τις οποίες υποστήριζαν οι Η.Π.Α. και διάφορα άλλα οικονομικά συμφέροντα.
Τόσο απλά, αλλά όχι μόνο μονοδιάστατα.

Οι αμερικανικές εκλογές που είχαν διενεργηθεί τον Νοέμβριο του προηγούμενου χρόνου έφεραν στον Λευκό Οίκο την συντηρητική κυβέρνηση του Ρίτσαρντ Νίξον, ως Προέδρου των Η.Π.Α. και τον Σπύρο Άγκνιου, ελληνικής καταγωγής, ως αντιπροέδρου.
Ο Νίξον είχε συνεργήσει στα χρόνια του σκοταδισμού με τον Μακάρθι στις δίκες για αντιαμερικανικές δραστηριότητες και υποστήριζε τον πόλεμο στο Βιετνάμ.
Την Κυριακή στις 19 Ιανουαρίου 1969, με την ευκαιρία της εγκατάστασης των νέων ενοίκων του Λευκού Οίκου, έγινε στην Ουάσιγκτον μια από τις μεγαλύτερες πορείες που είχε οργανωθεί από την Εθνική Κινητοποίηση για τον τερματισμό του πολέμου στο Βιετνάμ.
Μαζί με τους πάνω από 150.000 διαδηλωτές έλαβαν μέρος και διάφορες αντιδικτατορικές Επιτροπές των Ανατολικών Πολιτειών, με πιο εντυπωσιακό το άρμα της Μαίρηλαντ, που αναπαριστούσε το πρόσωπο μιας ξανθιάς νέας, ντυμένη με λευκό μανδύα και δεμένα τα χέρια, τη σκλαβωμένη Ελλάδα.
Οι νέοι των Επιτροπών της Νέας Υόρκης είχαν φιλοτεχνήσει τεράστια πανό που κάλυπταν το πλάτος της Λεωφόρου Πενσυλβάνια με συνθήματα:

ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΒΙΕΤΝΑΜ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ
Και μοιράσαμε φυλλάδια και προκηρύξεις.

Η πορεία είχε χωρίσει στη μέση και εκεί ακριβώς είχαν συγκεντρωθεί οι Έλληνες. Οι Αμερικανοί υποστήριξαν με μεγάλη κατανόηση και συμπάθεια τους Έλληνες διαδηλωτές με κραυγές:
ΗΡΘΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
CIA ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Τέτοιες δραστηριότητες μας ενθουσίαζαν, μας ενεθάρρυναν, μας προέτρεπαν σε νέες ενέργειες.
Όταν γύριζα στο διαμέρισμά μου άρχιζα να βυθίζομαι σε σκέψεις.
Έτσι ανακάλυψα ότι επανάσταση σημαίνει να είσαι έξω, να συμπορεύεσαι με τους άλλους, να ακούς, να βλέπεις, να προσλαμβάνεις και το αίσθημά τους.
*Ελληνοαμερικανική Επιτροπή για Δημοκρατία και Ελευθερία στην Ελλάδα


Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Οεκδότης και επιμελητής βιβλίων Βασίλης Διοσκουρίδης επέμενε μέχρι το τέλος στη χειροτεχνία


Επίλογος για τον χειροτέχνη των εκδόσεων

Του ΒΑΣΙΛΗ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑ

Οεκδότης και επιμελητής βιβλίων Βασίλης Διοσκουρίδης επέμενε μέχρι το τέλος στη χειροτεχνία. Ανήκε στη σχολή του σχολαστικού, της λεπτομέρειας του κειμένου, γιατί το αντιμετώπιζε ως υφαντό με τις εκατομμύρια πλέξεις του.
Ο εκδότης και επιμελητής Βασίλης ΔιοσκουρίδηςΟ εκδότης και επιμελητής Βασίλης Διοσκουρίδης
Ο τύποις σχολαστικισμός του εξαερωνόταν δημιουργικά στην αντιμετώπιση της έκδοσης και της επιμέλειας του βιβλίου ως κέντημα της υπομονής. Τα «κεντήματά» του τα θώπευε ο αναγνώστης, γιατί διέθεταν την απτικότητα της χειρονομίας.

Εχει περάσει μία μέρα από τότε που ο θάνατος τον πήρε μαζί του, ακριβώς στα 70 του χρόνια. Είχε γεννηθεί το 1941 στην Αταλάντη Λοκρίδος. Η κηδεία του θα γίνει αύριο Πέμπτη, στις 3 το μεσημέρι, στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών. Τα δύο δημιουργήματά του, πάντα με την επικουρία της συντρόφου του, Τζούλιας Τσιακίρη, ορφάνεψαν. Βρίσκονται στη βιβλιοθήκη των συλλεκτών, με αναγωγή στον ηθικό βίο.
Προηγήθηκε το περιοδικό λογοτεχνίας, θεωρίας της λογοτεχνίας και κριτικής «Εκηβόλος», που εξέδωσε 18 τεύχη, από το 1978 ώς το 1997. Εκεί έβαλε ως διευθυντής τις πινελιές του και τα χρώματά του. Ομότεχνοί του: ο Ελύτης, ο Λορεντζάτος, ο Χριστιανόπουλος, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος του «Σπαργάνου», ο Ν.Δ. Τριανταφυλλόπουλος, ο Κοπιδάκης, ο Γ.Α. Χριστοδούλου, ο Αλισανδράτος.
Το 1992 έφαγε την πετριά του εκδότη. Από το εξώφυλλο ώς το οπισθόφυλλο, αληθινά έργα τέχνης. Το περιεχόμενο, διαλεγμένο με το γούστο των αρχών της καλής λογοτεχνίας και οι μεταφράσεις ιδιαίτερες, σαν να ξαναγραφόταν το ξένο έργο. Οι προσδοκίες του γούστου στεγάστηκαν κάτω από το λογότυπο των εκδόσεων «Το Ροδακιό», με έδρα την πλακιώτικη διεύθυνση, οδός Απόλλωνος 35.
Επιμελήθηκε γλωσσικά και τυπογραφικά 76 τίτλους των δικών του εκδόσεων. Είχε μαθητεύσει ως επιμελητής, κατά τη δεκαετία του '80, στις εκδόσεις «Ικαρος», του ποιητή Νίκου Καρύδη. Δεν ακολούθησε το επάγγελμα του νομικού, που είχε σπουδάσει στο εν Αθήναις Πανεπιστήμιο. Κάποια δοκίμιά του δημοσιεύτηκαν στα περιοδικά «Δοκιμασία» και «Η Λέξη».
Τα χρόνια περνούσαν, και ο Βασίλης Διοσκουρίδης κυρίως μετέφραζε τις αγάπες του, τον Φράνσις Μπέικον, τον Τόμας Κουίνσι, τον Μάθιου Αρνολντ, τον Φρανσουά Βιγιόν, τον Πετράρχη, τον Θουίς Θερνούδα. Ως ειδικός συνεργάτης, έβαλε την υπογραφή του στην παράσταση «Μορφές από το έργο του Βιζυηνού», σε σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώδη. Δεν αρνήθηκε την πρόταση του σκηνοθέτη Φίλιππου Κουτσαφτή να υπογράψει το κείμενο της ταινίας «Αγέλαστος πέτρα». Είχε προλάβει να μεταφράσει -ετοιμάζονται προς έκδοση- τα χορικά της «Ιφιγένειας εν Ταύροις» του Ευριπίδη και «100 βιβλία-κλειδιά» του Κίριλ Κόνολι.