«Πολιτεία που δεν έχει σαν βάση της την παιδεία, είναι οικοδομή πάνω στην άμμο».

Αδαμάντιος Κοραής (1748 – 1833)

γιατρός και φιλόλογος, από τους πρωτεργάτες του νεοελληνικού διαφωτισμού.
Η Φωτό Μου
επιμέλεια σελίδας: Πάνος Σ. Αϊβαλής


Καλή ανά-γνωση

...για την γραφή, το ύφος και τη γλώσσα...σελίδες του περιοδικού "ύφος"....
Powered By Blogger

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

Aπό το αυτοβιογραφικό βιβλίο της Ιωάννας Καρατζαφέρη "Ο τόπος μου είναι παντού"


"Ο τoπος μου εiναι παντου"

karatzaferi


Προδημοσίευση αποσπασμάτων 
από το αυτοβιογραφικό 
βιβλίο της Ιωάννας Καρατζαφέρη
"Ο τόπος μου είναι παντού"
 που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες
 από τις εκδόσεις Libro.


Ερχόμουν στη Νέα Υόρκη για άμεση μεταχριστιανική ατμόσφαιρα και για να γιορτάσω την Πρωτοχρονιά στην Times Square, ύστερα από εικοσιτέσσερις χειμώνες. 
Θα σε δω στην Times Square, επαναλάμβανα νοερά χωρίς να απευθύνομαι σε κάποιον.
Αυτή η πλατεία είναι κάπως περίεργη. Παραλληλόγραμμη ή κάπως τριγωνική, όπου ενώνονται από την 42η οδό μέχρι την 47η η Μπρόντγουεϊ, ο μακρύτερος δρόμος της Νέας Υόρκης και η Έβδομη λεωφόρος. Ανάμεσα στην 42η και την 43η ορθώνεται το ομώνυμο κτήριο.
Εκεί συγκεντρώνονται τα πλήθη, χαρμόσυνα και αλαλάζοντα, πριν τα μεσάνυχτα για να υποδεχτούν τον καινούριο χρόνο, ανοίγοντας μπουκάλια σαμπάνιας που ο αφρός τους μπορεί να χυθεί και στο δικό σου καπέλο ή παλτό, αλλά δεν θυμώνεις.
Αυτή η νύχτα είναι για ξεφάντωμα. Σημαίνει ότι επέζησες ακόμη ένα χρόνο και υπόσχεσαι να πραγματοποιήσεις ή να ολοκληρώσεις όσα άφησες ατελείωτα το χρόνο που φεύγει.
Στις 26 Δεκεμβρίου 1994 στο Αεροδρόμιο Κένεντι στις πέντε το απόγευμα το θερμόμετρο έδειχνε 9 βαθμούς Κελσίου. Ο ουρανός γαλανός.
Κάθε φορά που έφευγα από την Αθήνα, απορούσα πώς άφηνα πίσω μου την μητέρα μου που αγαπούσα υπερβολικά, τις αδελφές μου που δεν είχα αντικαταστήσει με άλλα πρόσωπα.
Τρόμαζα στη σκέψη ότι μπορεί να αγαπούσα περισσότερο τα ταξίδια.
Αλλά δεν ήταν έτσι. Ήταν μόνο ένας τρόπος ζωής που είχα υιοθετήσει και που οι υποκειμενικές συνθήκες συνέπιπταν με τις αντικειμενικές.

*****

Κλείνομε τη χρονιά με πρότασή μου που η Επιτροπή* στη Νέα Υόρκη έκανε αμέσως αποδεκτή και τυπώσαμε χιλιάδες κάρτες για τον καινούριο χρόνο 1969 με το Πορτρέτο Δασκάλας, έργο του Στέργιου Ματάκου, από την οποία ξεκινούν όλα τα γράμματα του αλφάβητου σαν λουλούδια από μικρούς μίσχους. Το μότο ήταν τα λόγια του Ελύτη: Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική.
Το 1968 τελειώνει με το πρωτοχρονιάτικό μήνυμα του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΜ –Πατριωτικού Αντιδικτατορικού Μετώπου- ένα κάλεσμα απάντησης της Ιστορίας για το 1969.
Ήταν μια χαιρετιστήρια κάρτα που είχε τυπωθεί σε δώδεκα χιλιάδες αντίτυπα, και διανεμηθεί, εμπνευσμένη από τη μεγάλη διαδήλωση του λαού της Αθήνας στις 3 Νοεμβρίου 1968, ακολουθώντας τον Γεώργιο Παπανδρέου στην τελευταία του κατοικία.
…Νόμιμη και ηθική και τίτλος τιμής είναι Κάθε Μορφή Αντίστασης για την ανατροπή της τυραννίας…
…Σχηματίστε με πρωτοβουλία σας παντού αντιστασιακές ομάδες…
…Απαντήστε με πρωτοβουλία σας παντού αντιστασιακές ομάδες…
…Απαντήστε στο κάλεσμα της Ιστορίας για το 1969. ‘Εμπρός να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα’, που δημοσιεύεται στον Ελληνικό Ταχυδρόμο, την πρώτη εβδομάδα του 1969, δίπλα στην καταγγελία για το θάνατο του ηθοποιού Τζαβάλα Καρούσου στο Παρίσι.
Υπάρχουν σοβαρές πληροφορίες ότι σαν κυρίαρχη αιτία του θανάτου του ήταν οι κακώσεις και οι ακτινοβολίες που υπέστη τον καιρό της κράτησής του από τη στρατιωτική δικτατορία.
Ήταν ένα ακόμα έγκλημα της φασιστικής χούντας που τον είχε αφήσει βαριά χτυπημένο και ράκος να ταξιδέψει στο εξωτερικό.
Πολλές αντιδικτατορικές επιτροπές είχαν επίσης εκδώσει και αποστείλει παρόμοιες κάρτες, ημερολόγια και ατζέντες, παρά τα ανύπαρκτα οικονομικά.
Συντηρούνταν όλα και διατηρούνταν από τα γλισχρά εισοδήματα των μεταναστών και διαφυγόντων από την πατρίδα.
Για μας η δράση που αναπτύσσαμε δεν ήταν παρά το δημοκρατικό μας αίσθημα για την πατρίδα, που απλωνόταν και σε άλλους κόσμους που υπέφεραν κάτω άλλες χούντες τις οποίες υποστήριζαν οι Η.Π.Α. και διάφορα άλλα οικονομικά συμφέροντα.
Τόσο απλά, αλλά όχι μόνο μονοδιάστατα.

Οι αμερικανικές εκλογές που είχαν διενεργηθεί τον Νοέμβριο του προηγούμενου χρόνου έφεραν στον Λευκό Οίκο την συντηρητική κυβέρνηση του Ρίτσαρντ Νίξον, ως Προέδρου των Η.Π.Α. και τον Σπύρο Άγκνιου, ελληνικής καταγωγής, ως αντιπροέδρου.
Ο Νίξον είχε συνεργήσει στα χρόνια του σκοταδισμού με τον Μακάρθι στις δίκες για αντιαμερικανικές δραστηριότητες και υποστήριζε τον πόλεμο στο Βιετνάμ.
Την Κυριακή στις 19 Ιανουαρίου 1969, με την ευκαιρία της εγκατάστασης των νέων ενοίκων του Λευκού Οίκου, έγινε στην Ουάσιγκτον μια από τις μεγαλύτερες πορείες που είχε οργανωθεί από την Εθνική Κινητοποίηση για τον τερματισμό του πολέμου στο Βιετνάμ.
Μαζί με τους πάνω από 150.000 διαδηλωτές έλαβαν μέρος και διάφορες αντιδικτατορικές Επιτροπές των Ανατολικών Πολιτειών, με πιο εντυπωσιακό το άρμα της Μαίρηλαντ, που αναπαριστούσε το πρόσωπο μιας ξανθιάς νέας, ντυμένη με λευκό μανδύα και δεμένα τα χέρια, τη σκλαβωμένη Ελλάδα.
Οι νέοι των Επιτροπών της Νέας Υόρκης είχαν φιλοτεχνήσει τεράστια πανό που κάλυπταν το πλάτος της Λεωφόρου Πενσυλβάνια με συνθήματα:

ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΒΙΕΤΝΑΜ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ
Και μοιράσαμε φυλλάδια και προκηρύξεις.

Η πορεία είχε χωρίσει στη μέση και εκεί ακριβώς είχαν συγκεντρωθεί οι Έλληνες. Οι Αμερικανοί υποστήριξαν με μεγάλη κατανόηση και συμπάθεια τους Έλληνες διαδηλωτές με κραυγές:
ΗΡΘΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
CIA ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Τέτοιες δραστηριότητες μας ενθουσίαζαν, μας ενεθάρρυναν, μας προέτρεπαν σε νέες ενέργειες.
Όταν γύριζα στο διαμέρισμά μου άρχιζα να βυθίζομαι σε σκέψεις.
Έτσι ανακάλυψα ότι επανάσταση σημαίνει να είσαι έξω, να συμπορεύεσαι με τους άλλους, να ακούς, να βλέπεις, να προσλαμβάνεις και το αίσθημά τους.
*Ελληνοαμερικανική Επιτροπή για Δημοκρατία και Ελευθερία στην Ελλάδα


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου